Besturingsfilosofie

kronkel

In een bestu­rings­fi­lo­so­fie beschrijft het bestuur de wij­ze van bestu­ren. Op basis van wel­ke waar­den wil­len we onze mis­sie waar­ma­ken. Hoe wer­ken we aan onze visie en onze stra­te­gie?

 

Onze bestu­rings­fi­lo­so­fie

Onze scho­len zijn vrij om hun eigen invul­ling te geven aan de geza­men­lij­ke mis­sie van Flu­vi­um. Het koers­plan wil scho­len die ruim­te vol­op bie­den, zodat zij hun eigen doel­stel­lin­gen en spe­ci­fie­ke ambi­ties kun­nen bepa­len. Wij gelo­ven name­lijk in ont­wik­ke­ling van­uit de scho­len zelf. Samen ont­wik­ke­len we ons onder­wijs en bou­wen we aan een ster­ke en vita­le orga­ni­sa­tie, waar­in onze waar­de­vol­le mede­wer­kers wor­den gezien, zich opti­maal kun­nen ont­wik­ke­len en nauw samen­wer­ken met ouders en ande­re part­ners.

Klik op de afbeel­ding voor een ver­groot­te weer­ga­ve.

Het start met ons Mens­beeld
Van natu­re is een mens gemo­ti­veerd, gedre­ven, nieuws­gie­rig, met eigen regie, zoe­ken­de naar ver­bin­ding, met de wil om te groei­en. Een mens is onder­deel van een sys­teem en wil erbij horen. En dat alles in een vei­li­ge omge­ving.

Je mag zijn wie je bent en wilt wor­den. Om jezelf te kun­nen wor­den is ken­nis (kwa­li­fi­ca­tie) een belang­rij­ke voor­waar­de. Ken­nis van jezelf (per­soons­vor­ming) in rela­tie tot de ander (soci­a­li­sa­tie) is daar­bij onmis­baar. Als bestuur gaan wij uit van de intrin­sie­ke moti­va­tie van men­sen en cre­ë­ren wij speel­ruim­te om die te laten ont­staan.


Zo kij­ken we naar onze Wereld

We leven in een dyna­mi­sche onvoor­spel­ba­re wereld waar­in wij men­sen ons moe­ten ver­hou­den. De kin­de­ren die nu op onze scho­len zit­ten leven straks in een wereld die wij ons niet kun­nen voor­stel­len en voe­ren beroe­pen uit die wij niet ken­nen. De afge­lo­pen tij­den, met cri­ses zoals coro­na en kli­maat, leren we als mens dat de samen­hang tus­sen mens en natuur essen­ti­eel is. Een com­plex samen­spel wat vraagt om nieuw lei­der­schap en actie­ve hoop.

Wij wer­ken van­uit onze waar­den:

  1. (Geïn­for­meerd) ver­trou­wen.
  2. Samen­spel.
  3. Pro­fes­si­o­ne­le ruim­te.

(Geïn­for­meerd) ver­trou­wen
Een trans­pa­ran­te, eer­lij­ke en inte­ge­re com­mu­ni­ca­tie en ver­ant­woor­ding; daar hech­ten we bij Flu­vi­um veel waar­de aan. We ver­ken­nen en erken­nen steeds wel­ke belan­gen er spe­len, ook als ze tegen­strij­dig zijn. Daar wil­len we open naar kij­ken. Dat schept begrip en ver­trou­wen en prik­kelt het inle­vings­ver­mo­gen en de betrok­ken­heid.

Voor ieder­een bin­nen Flu­vi­um is hel­der wat zijn of haar ver­ant­woor­de­lijk­heid en bevoegd­heid is. Samen heb­ben we een pro­fes­si­o­ne­le opdracht, daar­bin­nen heeft ieder­een een eigen rol. We zijn geloof­waar­dig en betrouw­baar, we doen wat we zeg­gen. Pro­fes­si­o­ne­le auto­no­mie vin­den wij belang­rijk, zon­der de ander daar­bij uit het oog te ver­lie­zen. We wer­ken met een dui­de­lij­ke bedoe­ling. Dat vraagt soms lef, moed en ‘bui­ten de lijn­tjes’ kleu­ren.

“Ver­trou­wen is geen gevoel; het is een bewus­te keu­ze, de grond­hou­ding van waar­uit je besluit te wer­ken”


Samen­spel

Samen kom je ver­der en bereik je meer. Bin­nen ons samen­spel zor­gen we voor een vei­li­ge omge­ving en ver­die­pend con­tact om de samen­wer­king te ver­ster­ken. Op inhoud mogen we alles inbren­gen en daar­bij is er geen spra­ke van goed of fout. We heb­ben oog en oor voor de min­der­heid, ver­schil­len­de per­spec­tie­ven en diver­se belan­gen. We staan met een nieuws­gie­ri­ge blik open voor ande­re menin­gen, belan­gen en stand­pun­ten. Dat levert nieu­we inzich­ten op.

We maken ruim­te voor dia­loog. Elkaar open bevra­gend, scherp­zin­nig, over­wo­gen, genu­an­ceerd, licht­voe­tig en met een dosis humor. Daar­mee zor­gen we voor inspi­ra­tie en diep­gang bin­nen ons samen­spel. We heb­ben de moed om ons onge­mak uit te spre­ken, onze twij­fels te laten zien en onze kwets­baar­heid te tonen. Met res­pect voor elkaars eigen­heid en pro­fes­si­o­neel gelijk­waar­dig aan elkaar. Door deze werk­wij­ze komen we tot wel­over­wo­gen, demo­cra­ti­sche besluit­vor­ming waar ieder­een mee in kan stem­men. Je hebt tegen­stel­lin­gen nodig om tot een balans te komen. Het samen­spel zorgt ervoor dat ze samen­stro­men.

“Samen­wer­ken is een ambacht”; “Samen komen we ver­der”


Pro­fes­si­o­ne­le ruim­te
Wij geven elkaar de pro­fes­si­o­ne­le ruim­te, die nodig is om ver­ant­woor­de­lijk te kun­nen zijn. Daar­bij han­de­len we bin­nen afge­spro­ken kaders, dus bin­nen de ruim­te die het speel­veld biedt. Ruim­te en eige­naar­schap krij­gen om ver­ant­woor­de­lijk­heid te kun­nen nemen bete­kent dat ieder­een ver­ant­woor­de­lijk is voor resul­ta­ten bin­nen de doel­stel­lin­gen die zijn afge­spro­ken. Wij mogen daar­op aan­ge­spro­ken wor­den, en we leg­gen trans­pa­rant ver­ant­woor­ding af op alle niveaus. We mogen — en moe­ten — elkaar aan­spre­ken en bevra­gen op onze bij­dra­ge en het effect daar­van. Dat lukt alleen als je zelf ook betrok­ken bent.

Bin­nen onze gemeen­schap­pe­lij­ke ruim­te geeft iede­re school zijn eigen kleur en invul­ling aan goed onder­wijs. Wij slui­ten aan bij loka­le omstan­dig­he­den, wat ruim­te vraagt om bepaal­de spe­ci­fie­ke zaken daar te beslui­ten. Wij maken gebruik van de ver­schil­len en de eigen­heid van onze scho­len. Dat vraagt erom om con­ti­nu te koer­sen op de balans tus­sen bij­voor­beeld eigen en geza­men­lij­ke ver­ant­woor­de­lijk­he­den, school- en stich­tings­bre­de belan­gen, loka­le en regi­o­na­le behoef­ten en beleids­ma­ti­ge- of ad-hoc­be­slui­ten. Alleen zo kun­nen we ervoor zor­gen dat we samen­stro­men.